Međutim i osobe koje ne sede, a pri radu koriste ponovljena istovetna kretanja, upotrebljavaju iste mišiće ili su stalno u istom prinudnom položaju nisu pošteđene ovih tegoba. Istovremeno je zbog pogrešnog načina ishrane, uprkos dijetama, vežbama, sve više ljudi sa viškom telesne težine, koja preopterećuje kičmu, a prevashodno njen slabinski krsni deo. Kičmeni mišići omogućavaju široke pokrete, poput savijanja, opružanja, uvijanja oko osovine, podizanja tereta i uopšte svih aktivnih pokreta.

Čovek čak i ne hoda koristeći samo noge, već on hoda angažujući mišiće svojih leđa. Upravo nezdravi način života savremenog čoveka i produžetak životnog veka doprineli su povećanom broju bolesnika sa bolom u krstima.

A bol u leđima se može javiti kod osoba pri kretanju, sedenju, ležanju, pa i pri svakom pokretu. Zato je u razgovoru sa pacijentom, kod uzimanja anamneze veoma bitan način na koji pacijent opisuje nastanak tegoba, zatim, da li su tegobe jače u mirovanju ili pri kretanju, da li je prisutna noćna bol, da li se bolovi iz donjeg dela leđa šire kao i distribucija bola. Jer pored degenerativnih promena kičme a nakon te godine života gotovo svaki čovek ima promene na intervertebralnim diskusima ali ta oštećenja ne moraju biti praćena bolom, ograničenim pokretima ili smanjenjem radne sposobnosti, drugi mogući uzroci mogu biti i sindrom prenaprezanja, povredna oštećenja, zapaljenski procesi, razvojne anomalije, a nekada se bol u lumbalnom delu kičme može javiti kao refleks patologije oboljenja u drugim organima.

Uzrok bola u leđima, prevashodno bola u krstima može biti loše držanje, a dva su osnovna stanja posebno izražena kod mladih ljudi — loša držanja i deformiteti kičme kod kojih su već promenjeni oblici pršljenova. Loša držanja ne moraju biti konačna nepravilnost, dok na kičmi nema promena i dok se još mogu otkloniti aktivnom mišićnom snagom, odnosno korektivnim vežbama.

Loša držanja obično prate umor i blaže izražena bolnost u leđima, mišićima i krstima, a znak su popuštanja leđnih mišića, pa govorimo o slabosti insuficijenciji kičme. Upravo zato već kod dece treba razvijati način pravilnog držanja, ispravan način stajanja, sedenja, ležanja na čvrstom ravnom ležaju. Do bola u lumbalnom delu kičme mogu dovesti poremećaji u zadnjem posteriornom i zadnjem spoljašnjem posteriorno lateralnom delu diskusa u vidu otoka, ali bez aktuelne kompresije pritiska na okolno tkivo.

Ovo su u stvari početne degenerativne promene diskusa, njegova degeneracija koju zovemo hondrozom. To je gotovo starošću uslovljeno popuštanje kvaliteta diskusa gde dolazi do smanjenja količine tečnosti pretežno u mekanom delu nucleus pulpozusu.

Ove se promene u početku na RTG snimku ne mogu videti, i tek u uznapredovalom stadijumu može se rentgenoloski videti sužen intervertebralni prostor. Ova promena može dati bol u leđima koji se širi prema sedalnom delu i zglobu kuka, obično obostrano.

Kao reakcija na bol javlja se spazam grč mišića, fiziološka lordoza je ispravljena, ograničena je i bolna pokretljivost prema napred. Testovi koji bi ukazali na pritisak na nerv su negativni. Osjetljivost na bolove pojačava se zbog leđne moždine — koja je glavni dio centralnog živčanog sustava te se proteže cijelim kičmenim kanalom čitavom dužinom kralježnice. S kralježnicom su povezani i periferni živci stoga bolovi u kralježnici mogu izazvati slabost i bolove u cijelom tijelu. Bolovi koji su povezani s ukočenosti mogu se razvijati polako ili mogu nastati iznenada.

Može se raditi o trajnim bolovima ili se ti bolovi mogu javljati kao posljedica položaja u kojem se tijelo nalazi kašljanje, kihanje, savijanje, zakretanje. Kod specifičnih bolova koji se javljaju kao posljedica neke bolesti primjenjuje se metoda otklanjanja uzroka, odnosno liječenja bolesti koja izaziva bol u leđima.

Nespecifične bolove u leđima je teško liječiti jer im se zbog njihove prirode uzrok također teško otkriva. Najčešće će vas liječnik uputiti na rendgensko snimanje kralježnice da.