Imaš komentar? Još iz rubrike. Životinje ugibaju zarobljene u maskama i rukavicama ili zato što su ih pojele Ovo alkoholno piće ima čak 5 koristi za zdravlje, moglo bi vas iznenaditi koje su Evo od kojeg datuma možete počete naručivati Kuhinja Riblja juha — na provansalski način Ovisno o veličini i tipu rupture ovisi vrsta operacije.

Svježu rupturu tetiva manšete treba odmah operirati zbog skraćenja, retrakcije tetive te je kasnija rekonstrukcija često nemoguća. Kod parcijalne rupture, najčešće je ruptura tetive supraspinatusa, radi se debridement puknutog dijela tetive ako je defekt manji a ako je defekt veći i zauzima veću površinu neophodna je fiksacija tetive za kost.

Kod potpunih ruptura tetiva se fiksira za nadlaktičnu kost na mjesto gdje je bila prije puknuća. U uznapredovalim slučajevima kod bolesnika kod kojih se razvila artropatija ramena kao posljedica masivne rupture rotatorne manšete ugrađuje se obrnuta proteza ramena.

Indikacija za ovaj tip proteze je životna dob bolesnika iznad 70 godina te pseudoparaliza ruke nemogućnost odmicanja ruke od tijela.

Kad se treba javiti fizijatru Bol u vratu i ramenima obično nastaje kao posledica grčenja mišića, koji vremenom ometaju normalno funkcionisanje zglobova i pokreta.

Nakon operacije, artroskopske rekonstrukcije manšete, bolesnik nosi ortozu za rame 4 tjedna. Dan nakon operacije se započinje s fizikalnom terapijom, izvode se lagani pokreti rukom uz pomoć druge ruke ili fizioterapeuta.

Prvih 6 tjedana ne smije se aktivno odmaknuti ruka od tijela. Za to vrijeme nastoji se postići puna pasivna pokretljivost ruke. Jačanje mišića rotatorne manšete započinje s 8 tjedana od operacije.

Obično se bolesnici  počinju koristiti rukom tjedna iza operacije. Puno opterećenje ruke se dozvoljava nakon 4 mjeseca od operacije. Kalcificirajući tendinitis ili kalcificirajuća tendinopatija vapno u ramenu čest je poremećaj nepoznate etiologije koji se očituje nakupljanjem depozita kalcija u tetivama rotatorne manšete uz spontanu resorpciju kalcifikata i posljedično cijeljenje tetiva.

Za vrijeme odlaganja kalcija bolesnik je uglavnom bez većih tegoba. No, za vrijeme resorpcije kalcifikata rame je izrazito bolno zbog nastale vaskularne proliferacije te porasta intratetivnog tlaka.

Za vrijeme formativne faze  bolesnik se žali više na nelagodu nego na bol. Naprotiv, u akutnoj, resorptivnoj fazi bol je toliko jaka da bolesnik drži ruku uz tijelo i ne dopušta nikakav pokret. Rendgenska snimka i ultrazvuk ramena prikazuje kalcifikat unutar tetiva rotatorne manšete, najčešće tetive supraspinatusa. Kronična, formativna faza zahtjeva konzervativno liječenje uz održavnje pokretljivosti ramena, rijetko injekciju kortikosteroida.

U akutnoj fazi zbog izrazite bolnosti potrebno je punktiranje i lavaža zbog smanjenja intratetivnog tlaka uz istovremeno davanje injekcije kortikosteroida s lokalnim anestetikom. U ovoj fazi bolesti korisna je upotreba udarnog vala. Bolesnicima koji mjesecima ili godinama imaju kalcifikat u ramenu preporuča se odstranjenje kalcifikata. Odstranjenje kalcifikata se obavlja artroskopskom metodom.

Ostali zglobovi ramena su sternoklavikularni, akromioklavikularni, subakromijalni i skapulotorakalni. Bolovi u ramenu se javljaju kada bilo koja od komponenti zgloba ramena počinje da se menja usled degenerativnog procesa ili je kompromitovana i iritirana na neki način. Bol u ramenu najčešće se javlja zbog preterane upotrebe ovog zgloba, što je karakteristično za starije osobe, ili usled povrede, dislokacije. Iako je rame manje podložno osteoartritisu od drugih zglobova, kao što su zglob kuka ili kolena, osteoartritis ramena se dosta često javlja.

Osteoartritis, odnosno artroza ramena, nastaje zbog propadanja hrskavice koja oblaže zglobne površine koje ulaze u sastav zgloba ramena. Usled propadanja hrskavice dolazi do reaktivnih promena na kostima u vidu stvaranja koštanih izraslina, osteofita, koji dodatno povećavaju trenje između kostiju, a krajnji rezultat je bol u ramenu i smanjena pokretljivost. Bolno rame je najčešće posledica bolesti zgloba ramena, ali bolovi u ramenu mogu biti i posledica bolesti unutrašnjih organa.

Bolovi u ramenu su najčešće posledica sledećih stanja. S obzirom na to da je mnogo uzroka koji izazivaju bol u ramenu, treba što pre otkriti uzrok bolova i početi sa lečenjem, kako bol ne bi postao hroničan.

Ukoliko se iznenada javi bol u levom ramenu i nadlaktici treba biti oprezan. Iako uzrok može biti bilo šta od gore nabrojanog, bol u levom ramenu i nadlaktici može biti simptom srčanog udara infarkta miokarda, što predstavlja urgentno stanje u medicini. Obično se pored bola u ramenu, lopatici, vratu i nadlaktici javlja i stezanje u grudima, kao i otežano disanje dispnea.

Međutim, može se desiti da se bol u levom ramenu i nadlaktici javi bez drugih tegoba, a da je opet reč o ishemijskoj bolesti srca, zbog toga bol u ramenu ne treba olako shvatiti, već u svim nejasnim slučajevima uraditi EKG, naročito kod osoba kod kojih postoji jedan ili više faktora rizika za nastanak srčanih oboljenja: gojaznost, šećerna bolest, povišen pritisak, pušenje.

Ukoliko se bol u ramenu javi iznenada i nije povezan sa povredom, a praćen je otežanim disanjem i stezanjem u grudima hitno se javite lekaru, jer bol u ramenu može biti simptom sr.